A little Story A Day! I'll give it away...

Ik was getuige maar wist het niet...

Ik staarde naar het huis tegenover de school. Het zag er luguber uit. Ik zag kleine glas-in-lood raampjes, spinnewebben, een heel kleine kronkelpaadje dat naar de voordeur leidde. Dit was nauwelijks zichtbaar door de overhangende takken van de grote treurwilg. Het leek wel een spookhuis.

Er stopte een grote bestelbus voor de deur. Twee mannen spronger er uit. Rond de dertig jaar, schatte ik. Ik zag ze het kronkelpaadje op gaan. Ze droegen grijze stofjassen. Even later zag ik ze sjouwen met banken, stoelen en een grote Friese klok. Ze laadden alles de bestelbus in. Ik droomde verder. Wie zou er wonen in dat grote mooie huis? Zou het van een oude rijke weduwe zijn? En waren dit haar zonen?

Terwijl ik hierover diep aan het nadenken was werd er op de deur van ons schoollokaal geklopt. Twee agenten stapten binnen. Ze zochten een getuige. Iemand die iets had gezien van de roofoverval in het grote huis aan de overkant van de school.

De getuige:

A little Story A Day! I'll give it away

Ik was zes jaar en mocht naar school. Naar de eerste klas. Nu noemen ze dat groep drie. De school stond in het elitaire deel van ons woongebied. Hier kon ik de straattaal een groot deel van de dag achter me laten. Ik voelde me thuis. Iets minder ABN- spraakachtig als in Hillegom. Iets beschaafder als het platte Schiedamse dat ik op straat hoorde. Ik staarde dromerig als ik was uit het raam.Wat zich voor mijn ogen afspeelde bleek geen droom.....

Meer over kinderen en dromen....

A little Story A Day - I'll give it away

Hier (in de Bilderdijkstraat) werd ik zes jaar. Voor mijn verjaardag kreeg ik een prachtige looppop die bijna even groot was al mijzelf. Ik was er zo blij mee dat ik de pop direkt mee naar buiten nam.

De buurt was iets anders als de elitaire buurt rond "ons straatje" in Hilligom. Daar spraken ze zo keurig. Als je iets niet verstond vroeg je "wat blieft u?". Keurig ABN. Hier in Schiedam zeiden ze "wat zeggie?". Dat maakte dat ik uitgelachen werd als ik in een winkel vroeg "wat blieft u". Mijn ABN was hierdoor snel afgeleerd.

Nooit geweten dat er voor deze leeftijd al boeken waren met levenslessen.

Levenslessen bestellen voor je kind? klik hier

A Little Story A Day! I'll give it away...

Nog lang zou ik terugdenken aan ons afscheid van Hillegom. Van alle buren uit "Ons Straatje" werd persoonlijk afscheid genomen. Bij de een kregen we voor onderweg een appel, bij de ander een rolletje snoep. Maar wat ons vooral duidelijk werd was dat al deze mensen verschrikkelijk veel van ons waren gaan houden. Vol verdriet zaten mijn broertje en ik achterin de auto op weg naar Schiedam. Beseffend wat we achterlieten.

Schiedam, daar leefden we verder met ons gezinnetje. Vader, moeder, mijn broertje en ik. In de Bilderdijkstraat te Schiedam.

Suggestie: Het boek van de troost!
(nu met boekenweekvoordeel)

A little Story A Day/I'll give it away

Mijn vader kwam uit Schiedam. Hij kon zijn familie die daar allemaal nog woonde niet langer missen. Zo besloot hij van de ene op de andere dag dat hij terug wilde naar zijn geboorteplaats. Verhuizen moesten we dus. Vastbesloten als hij was ruilde hij een mooi huis tussen bollenveld en park in voor een bovenhuisje in de Bilderdijkstraat te Schiedam.

Alsof ik nog niet genoeg te verwerken had gekregen werd mij ook nog even tussen neus en lippen verteld dat mijn moeder negen maanden in blijde verwachting was van nog een baby. Daar wilde ik meer van weten. Ik liet mijn tante voorlezen uit het volgende boekje. Lees je mee in mijn gekozen bol.commetje?

De buitelende baby in mama's buik 

-o-

A Little Story A Day - I'll give it away...

Flashbag

Hoe zorg je ervoor dat je je hele leven een hoofdrolspeler blijft? Die vraag zou ik mezelf niet meer durven stellen.

Wat genoot ik in die eerste jaren van mijn leven. Ik omringde me met de liefde en warmte van een vader en een moeder. Toen besefte ik niet hoe bijzonder het was twee ouders te hebben die nog samen waren. En dan hadden we ook nog ons mooie huisje  in ons mooie "straatje" in die prachtige omgeving. Alles was in harmonie. En vooral:

Ik speelde de hoofdrol! 

Maar daar kwam verandering in. Het zou mij gaandeweg duidelijk gaan worden dat er in het leven veel rollen te spelen zijn en dat je ook wel eens genoegen moet nemen met een bijrol (een mini rolletje).

Wat ik toen niet wist maar nu wel is dat je met Mini ook Maxi kunt worden! In gedachten ga ik terug naar die tijd. Wat zou het fijn geweest zijn als ik genoegen had genomen met het kleine en mijn zoektocht naar het grote had gestaakt. Want, er zijn zoveel mooie kleine dingen die je zo ontzettend blij kunnen maken en voldoening kunnen geven. Zolang je maar Inspiratie krijgt. Zoek je mee naar de kleine Inspiraties?

Ik heb een aantal bol.commetjes gevonden op: Mini 'Lein

-o-

A Little Story A Day / I´ll give it away

En toen...

Ik was bijna zes jaar. Mijn vader liep wat onrustig door de kamer. Ik voelde de bui al hangen. Hij had me wat te vertellen. Het was mijn vader die het altijd woord moest doen als er iets bijzonders te vertellen was. Hij vroeg me bij hem te komen zitten. Hij zat zoals gebruikelijk weer in zijn stoel vlakbij de kachel.  Ik kroop op zijn schoot. Eigenlijk wilde ik niets horen. Ik had een heerlijk leventje en daar mocht geen verandering in komen. Dat dat er wel aankwam werd mij in de daarop volgende minuten duidelijk.

Hij ging me vertellen dat hij terug wilde naar zijn geboortestad Schiedam. Hij wilde weg uit Hillegom, weg uit ons straatje. Dat kon en wilde ik niet geloven. Weet je wel wat dat doet met een kind? Hoeveel spanning en onzekerheid dat met zich meebrengt? Lees met me mee: Verhuizen met kinderen op www.bol.com!

-o-

A little Story A Day! I'll give it away...

Huilend van blijdschap viel ik in mijn moeders armen. Wat had ik hiernaar verlangd. Pas op het moment dat je bewust afstand neemt  en hard weg rent van dat wat je  liefde geeft wordt je je pas bewust van het belang ervan. Dit stukje bewustzijn zou ik mijn hele leven meedragen. Waar je ook heen rent, er moet een veilige thuisbasis zijn waar je liefde en warmte krijgt. Ik zou dit dus NOOIT meer doen! Ik zou nooit meer eigenwijs zijn en nooit meer wegrennen.

Moederliefde! Dat wil jij ook!

-o-

A little Story A Day! I'll give it away...

Ik rende zo hard ik kon. Net zo lang tot mijn moeder uit het zicht was. Even moest ik stoppen om mijn veters te strikken. Dat was ook het moment waarop ik besefte dat ik niet meer wist waar ik was. Alle straten leken op elkaar. Ik had geen idee welke kant ik op moest. Een uur lang heb ik rond gelopen. Van de ene straat in de andere en weer terug, Vol verdriet heb ik al vragend de weg naar school terug weten te vinden. Wat zal mijn moeder blij zijn geweest toen de school belde dat ik terecht was.

Mama Kwijt Inkijkexemplaar

Er zijn er nog meer die de weg kwijt zijn

-o-

A Little Story A Day! I'll give it away

Totdat....

Op een zekere dag mijn moeder mij uit school kwam halen. Ze had wilde plannen. We gingen knutselen. Daar was ik het niet mee eens. Ik wilde mee met een meisje uit mijn klas. Het mocht niet vandaag. Dwars en eigenwijs als ik was nam ik daar geen genoegen mee. Conflictvermijdend als ik was liep ik het eerste stukje op weg naar huis braaf achter haar aan. Ik had wel een innerlijk conflict. Al lopend bedacht ik me dat ik zonder er woorden aan vuil te maken gewoon toch naar mijn klasgenootje zou gaan. Ik keerde om en rende zo hard ik kon naar het huis van mijn klasgenootje. Tenminste, dat was mijn plan.....

Over conflict gesproken: 
Zie www.bol.com

A Little Story A Day! I'll give it away

Mijn eerste schooldag

In mijn zwart gebloemde jurkje met wit schortje liep ik parmantig de klas in. Ik voelde alle ogen in mijn rug prikken. Weer een nieuwe! Moeten ze gedacht hebben. Al snel was ik een van hen. Elke dag werd ik na schooltijd door iemand anders mee naar huis gevraagd. Prachtig vond ik dat. Ik hield van nieuwe contacten, nieuwe indrukken, veranderen van omgeving. Toen al. Wederom werd ik natuurlijk weer door allerlei moeders uitgenodigd te blijven eten. Ik begon van dit dagelijkse ritueel te genieten. Totdat!

Entropology School is Cool

-o-