In de ban van de ring!

Zomaar een schrijfoefening met als thema:

"De Ring"

Ik heb de opdracht 15 minuten te schrijven over het door een door mij gekozen thema. Ik kies voor
 "De Ring".

Waarom ik dat doe? Een ring doet me met zijn ronde vorm denken aan een cirkel die rond is. Een en al verbinding. Mijn karakter heeft mij geleerd dat ik hier iets mee heb. Ronde vormen en verbindingen. geen hoeken, geen haken en ogen. Geen open eindjes.

In mijn karakter ligt dit ook opgesloten. Nooit stoppen voordat de cirkel rond is, zegt het stemmetje in mijn hoofd altijd. Zorg dat alles en iedereen verbonden wordt en blijft. Verbonden blijven is de kroon op de verbinding. Bij de ring denk ik dan aan een zetting met een parel, edelsteen of camee.

De ring verbindt de vingers met de handen. De ring verbindt de een met de ander als symbool voor het huwelijk. Dit kan ook nog bezegeld worden. Hiervoor heb je de zegelring.

Kortom,

De ring is net als ik authentiek, verbindend. En... je kunt er in de ban van zijn.

A little Story A Day - I'll give it away ...(Geronimo Stilton)

Thuis was de meeste aandacht voor mijn zusje. Dus, ik moest me op andere dingen richten. Ik nam het initiatief om samen met mijn vriendinnen een clubje op te richten. We noemden onszelf  (durf het haast niet te zeggen) de "Go Go Girls".

We richten het schuurtje van een van mijn vriendinnen in als clubhuis. We kochten stiften, verf, kraaltjes borduurgaren etc. en maakten tasjes, t-shirts etc. Alles werd voorzien van onze clubnaam.

We hoefden niet lang na te denken over het doel van de club. Het doel werd schrijven. We sloegen dus ook grote schrijfblokken in.

Eenmaal per week zouden we op de woensdagmiddag afspreken om te schrijven.
In de tussentijd moesten we als detectives aan de slag.

We hadden een "vlinders in onze buik" leeftijd. Alhoewel ik me er nu vreselijk voor schaam moet ik toegeven dat we dus lange tijd een verliefd stelletje uit de buurt zijn gevolgd. We beschreven werkelijk alles wat ze deden.

Meer "vlinders in je buik"

A little Story A Day - I'll give it away...vervlogen?

Soms kijk je met weemoed terug op vervlogen tijden (meer op bol.com)

Flash Back!

Eerst naar huis voor een kop koffie. Wat had ik veel om op terug te kijken en om over na te denken. Hoe kon het toch dat ik altijd iedereen altijd om mijn vinger wond. Ik kreeg als kind nooit tegengas. Ik wist met mijn glimlach zowel mijn vader als mijn moeder te bespelen.

Maar ook mijn vriendinnetjes op de basisschool. Nu ik weet hoe ziek een van mijn vriendinnen uit die tijd is bekruipt mij een soort schulgevoel. Waarom heb ik haar al die jaren uit het oog verloren? Waarom ben ik geen contact blijven houden. Hoeveel tijd is er nog om oude verhalen op te rakelen en ze met haar te delen?