De schrijfkamer ontstaat.
Mijn zolder begint een schrijfkamer te worden. Maar, ik word er nog te veel afgeleid. Vandaag door een fotoboek dat spontaan op de grond viel.
Het fotoboek zorgt voor afleiding
Een fotoboek met een rood leren kaft van buiten en mooie pagina's van fotopapier en vloeibladen van binnen. Achter een van die vloeibladen begint mijn geschiedenis.
Mijn geschiedenis
De geschiedenis van een aardig mollige baby, met wangen als appeltjes en beentjes als worstjes. Een zachtaardige oogopslag, veel donker haar licht krullend. Er lijkt geen lachje vanaf te kunnen. Oogjes zoekend naar contact met de buitenwereld. Handjes dichtgeknepen om papa niet te hoeven loslaten.
Beschrijving van de foto
Tegen een witte achtergrond steekt op een met steenstrips beklede schoorsteen de mooie zwart-witte trouwfoto van mijn ouders af. Zwart/wit gefotografeerd met rode ingekleurde rozen. Daarnaast een glazen suikerpot die vrijwel even groot is als de fotolijst. Daarnaast een Vintage vaas met een soort verwilderde tak.
Voor de schoorsteen zat mijn vader met zijn baby op schoot. Die baby was ik Kouwelijk als mijn vader is lijkt hij zowat in de kachel gekropen. Zorgelijk als hij is mocht zijn prachtige baby natuurlijk ook geen kou vatten. Ondanks dat was hij wel vergeten mijn sokjes of maillootje aan te trekken. Of deden vaders in die tijd dat niet? Na mij heeft nog 2 x zijn kachel kunnen opstoken. Bij mijn broer en later bij mijn zusje.
Nu bijna 50 jaar later zit mijn vader nog steeds bij zijn kacheltje en staat de trouwfoto in de kast in plaats van op de schoorsteen. Mijn moeder maakte toen hoogstwaarschijnlijk de foto. Ook zij maakt nog steeds onderdeel uit van zijn leven.
Met hun drie kinderen, drie schoonkinderen en vijf kleinkinderen kunnen ze niet anders dan gelukkig zijn. Ik hoop dat hierin in 2012 niets veranderd! Dat de kachel kan blijven branden en dat ze ook elkaar en de mensen om hun heen de warmte mogen blijven geven zoals zij dat altijd al hebben gedaan.
Ik wens iedereen een heel mooi warm 2012 toe!
