Rubens! Vintage! Retro! Jugendstil!

Ze moest er nodig even tussen uit.  

De dagelijkse confrontatie met haar naakte spiegelbeeld bracht haar op het idee het Rubens Huis in Antwerpen te gaan bezoeken. Misschien zou dat haar helpen relativeren.

Antwerpen, stad aan de rechteroever van de Schelde. Bekend om zijn uitgestrekte havengebied met internationaal vrachtvervoer en diamanthandel. Sinds de jaren 90 ook bekend als modestad.

Ze zou de schrijfster van Vintage'Lein (schrijfster http://vintagelein.blogspot.com) meevragen en zou samen met haar de Kloosterstraat bezoeken. Daar bestaat het straatbeeld uit Vintage, Retro, Jugendstil, Art Deco etc. Of het nou gaat om kleding of om meubels, je vind het er.

Vintage'Lein reageerde enthousiast op de uitnodiging en daar kwam in de loop van het weekend geen verandering in. Ze slenterden samen door de stad via de vele boek antiquariaten naar de Kloosterstraat. 

Hier liet Jutka & Riska op beiden een diepe indruk achter. Dit is de plek om even afstand nemen van het naakte bestaan en jezelf een nieuwe Vintage outfit gunnen.

Ze bezochten de Vintage markt in het Stadspark en wandelden door de beeldentuin in het Middelheim park. Deze beelden spreken tot de verbeelding van elke vrouw.

Voor het Rubens Huis bleek geen tijd meer over. Moest vast zo zijn. Misschien zou het beter zijn op dit moment de herinnering aan de tot de verbeelding sprekende beelden te koesteren. 

Het was een prachtig weekend. Ze had even niet stil gestaan bij haar zoektocht naar "zingeving". Het was er op dit moment gewoon allemaal: blijdschap, verwondering, ontspanning, voldoening, zin....??? 

Eigenlijk in meer! 

Vandaag droeg ze pastel en las over Rococo!

Bij Rococo ligt de nadruk op elegantie en het lieflijke en luchtige karakter. Het kleurgebruik typeert zich door de zachte tinten, met veel gebruik van pastel.

-o-

Ze vlijde zich op een stoel die rijkelijk versierd was met barocco en rocaille schelp effecten en dacht na over de klassieke vormgeving en mythologie waarin kleur en emoitie een hoofdrol speelden.

Van de frivole engeltjes, slingerende plant motieven, mensfiguren, mythologische figuren dwaarlden haar gedachten af naar uitdagende, erotische taferelen, ydillische landschappen, en

Ervaarde gewichtloosheid, door lichtval, uitbundige decoraties waarna .....

Ze plots weer met beide voeten op de grond terecht kwam en kleur moest bekennen in de waan van alle dag.

Ze koos pastel! Zacht en lieflijk!

Ingezonden stukje (thema: moeders & dochters)!

Ik ontving onderstaand berichtje als eerste reactie op mijn verzoek stukjes in te zenden. Corina stuurde me onderstaand bericht over het overlijden van haar moeder en de tijd die daarop volgde. 

Dapper om het zo te beschrijven. Ik leef met haar mee. Jullie ook? Reageer dan onderaan dit bericht.

-o-

Hallo Marjolein,

Nee, gelukkig hoef ik het niet allemaal zelf te doen, al heb ik na mamma's overlijden wel een paar pittige momenten gehad. Toen zij overleed , had ik een vriend waarmee ik zachtjes uitgedrukt niet in een gelijkwaardige relatie zat. Daar had zij, en pappa, mij ook voor gewaarschuwd, maar dat wil je als late puber/jong volwassene niet zien. Zeker niet om dat hij me toch ook een soort van troost en bescherming bood. Dacht ik toen ( nu weet ik dat t een soort van afhankelijk maken is, zodat je je totaal voegt naar zo'n persoon). 

De verwikkelingen die daarop volgden, zorgden ruim 1,5 jaar na mamma's overlijden voor een breuk met pappa. Hier had mijn toenmalige vriend een gote hand in gehad, maar ook dat wilde/kon ik niet zien. De toenmalige vriendin -van na mamma's overlijden- van mijn vader speelde daar ook een rol in (en dat zag pappa weer niet...)

Wel had ik een erg goed contact met mijn opa en oma, de ouders van mijn moeder, zij woonden 3 km verderop. Zij hebben mij altijd onvoorwaardelijk lief gehad en gesteund waar ze konden. Zij hebben ook contact gehouden met mijn vader zodat we toch min of meer op de hoogte bleven van elkaars wel en wee.
 En in de donkerste periodes van mijn leven waren daar mijn poezen. Die hebben (eentje deed dat zelfs letterlijk) heel wat traantjes van mij gedroogd.... Inmiddels leven ze helaas niet meer maar zijn wel heel oud geworden.

2 jaar daarna lag ik in scheiding. Ik was kort na de breuk met pappa met mijn toenmalige vriend getrouwd. Op de bruiloft huilde ik al, wist ik inwendig al wat een fout ik maakte. Door een cursus reiki, 2 jaar later, vond ik mezelf als het ware weer terug. Ik werd mondiger (wat ik vroeger ook altijd was), en begon stukje bij beetje mijn eigen plekje te veroveren. Ook wilde ik weer contact met pappa zoeken, en dat leidde tot conflicten met mijn toenmalige man. Hij kreeg iets met een ander, en wat ik eerder in onze relatie wel gepikt heb, deed ik toen niet: er volgde een scheiding. Die ander, dat was tevens een goede vriendin van mij dus ik voelde mij dubbel bedonderd. Ik was toen 24.

Die scheiding heeft veel goeds gebracht. Ik had veel contact met (nu wordt het ingewikkeld) de exvriend van mijn ex's vriendin. Het was namelijk een stel van 2 huizen verderop, zo waren we ook alle 4 met elkaar bevriend geraakt. En omdat je in hetzelfde schuitje zit, allebei de "overblijvende partner", bespreek je veel. En langzaam veranderden onze gevoelens van vriendschap in liefde. Echte liefde, die nu al bijna 18 jaar duurt en sinds 2,5 jaar bevestigd is in een huwelijk. Ik ben zo gelukkig!

Ben is mijn steun en toeverlaat, laat mij in mijn eigen waarde en alles is bespreekbaar. Ik ben echt van een hel in de hemel gekomen. En, zelfs voordat we "verkering" kregen, heeft hij me naar mijn vader gebracht om te praten. Dus mijn relatie met mijn vader is ook alweer 18 jaar hersteld, waarvan de laatste 3 jaar zelfs superhecht (sinds hij van zijn toenmalige vriendin is gescheiden, gelukkig heeft hij nu een vrouw die echt goed bij hem past).

Mooi sprookje he? Mijn leven in een notedop. Met een happy end dus! Ik ben nu 42, zo oud was mamma toen ze overleed, maar ik ben "alive and kicking".
Natuurlijk zijn er nadat mijn leven met Ben begonnen is nog veel verdrietige dingen gebeurd (kind van zijn ex in huis gehad die ons later bedrogen heeft, overlijden schoonvader, overlijden opa en oma, depressie van Ben, ik overspannen na fusie op t werk....de dingen die ieder gezin vroeg of laat mee kan maken dus) maar samen sta je sterk he? En nu dan de verzorging van mijn schoonmoeder hier in huis, ook dat doen we samen. Ben werkt wel buiten de deur maar ik kan hem altijd bellen, als het nodig is. Maar ik ben zelfstandig gelukkig, en hij zegt dat ik een sterke vrouw ben, dat zal dan wel zo zijn he?;-)


En de poezen klinkt mss gek maar die hebben me ook door heel wat situaties heen gesleept (want echt, je vertelt niet alles aan je oma hoor). En later van mijn huidige man Ben, hij is echt mijn schat. En niet te vergeten: een vriend van "het groepje van de camping" waar mijn ex en ik, al voor mamma's overlijden, met mijn schoonouders kwamen. Met hem kon (en kan) ik altijd goed praten. Hele lange telefoongesprekken gevoerd. (in de tijd met mijn ex heeft dat tot grote ruzies geleid, hij was erg jaloers.) Nog altijd contact mee, nu samen met mijn man en zijn vrouw, erg leuk.

Ik heb inmiddels jou blog gelezen (en me als volger aangemeld, leuk!!!) want ik had alleen jouw oproep op Schrijven Online gezien. Maar na het lezen van je blog denk ik idd niet dat de band met jouw moeder slecht was. Je deed slechts, wat de meeste jongeren/pubers doen: je afzetten tegen de gewoontes van je ouders/moeder. Tuurlijk werd ik soms ook gek van de regels thuis, zoals op je 16e nog een bedtijd hebben...en niet meer dan 2 pilsjes mogen....kan er nu om lachen, haha. Maar op een of andere manier zag ik wel verschil in de persoon mamma (pappa ook trouwens) waar ik reuze lol mee en vertrouwen in had, en de opvoeder mamma, die streng kon zijn, ik kon dat los van elkaar zien.
En ik had hele jonge ouders (zij waren 22 en 25 toen ik geboren werd) dus waar andere moeders in bloemetjesjurken op t schoolplein kwamen, mijn moeder gewoon in spijkerbroek etc. Voor een feestje kon het wel een (vlotte) bloemetjesjurk zijn;-). Ik weet niet hoe het leeftijdsverschil met jouw ouders was, maar dat kan natuurlijk ook verschil maken.

Maar zo zie je dat na verdriet ook weer vreugde kan komen. En ook tijdens verdriet, kun je op andere punten vreugde voelen. Want net zoals ik bij pappa en mamma vroeger het onderscheid tussen "de persoon" en "de opvoeder" kon maken, kan ik gelukkig ook altijd verschillende emoties naast elkaar onderscheiden. Dus ondanks gemis van mamma, vreugde over de zoontjes van mijn boertje. Of zoals vlak voor mijn scheiding, als je in een hoekje zit te huilen en er komt een poes je tranen weglikken, en snorrend kopjes geven, dat geeft toch een weldadig gevoel waardoor je jezelf herpakt.
En dat is met schrijven ook belangrijk toch? Dat je je niet op 1 punt focust, maar alle facetten naast elkaar kunt beschrijven...
In elk geval, heel veel succes met je blog, ben erg benieuwd naar toekomstige stukjes (heb een paar oude al doorgelezen, leuk!)
en vriendelijke groeten,
Corina



Nou is een beetje uitgebreid verhaal geworden geloof ik. Sorry.

A little Story A Day - I'll give it away (sociaal)

Schrijven! Bloggen!

Ze zou gaan schrijven. 

Eerst wilde ze weten hoe op Wikepedia schrijven nou werkelijk wordt omschreven.

Het wordt omschreven als volgt:
Schrijven is het maken van een originele tekst. Wie een tekst creëert is een auteur. Dit kan professioneel (betalend) zoals stadsdichters en schrijvers, historici en journalisten doen of als onbetaald amateur.

Ze schreef inderdaad al een poosje als onbetaald amateur. En amateur schreef ze niet voor niets vet gedrukt. Ze vond hier geen optimale voldoening in. 

Ze wilde meer. E.e.a. moest naar een hoger plan worden getild. Ze kon nooit klein denken. Ze dacht altijd in projecten. Zo ook nu. 

Haar lievelingsblog http://schrijflein.blogspot.com zou een blog moeten worden waar mensen hun verhaal op kwijt moeten kunnen, of hun vraag, of hun anekdote, of hun wens, of hun spreuk, of hun quote, of hun idee.

Dit zou haar inspireren.

Ze probeerde deze inspiratie te delen met de auteur van Schrijf'Lein. 

De auteur was onder de indruk van haar plannen en stemde in. Zij beloofde zelf ook niet stil te gaan zitten. 

Zij zou op zoek gaan naar mensen die hulp nodig zouden hebben. Op alle fronten. Zij zou dan zorgen voor verbinding tussen de hulpzoekende en de hulpbiedende en hierover schrijven

Of het nou zou gaan om het bakken van een taart, het knippen van haar of verzorgen van het uiterlijk, coaching, ziekenbezoek. etc.

Ze vroeg een e-mail adres. Dit kreeg ze: vintagelein@hotmail.nl.

Meteen verzond ze haar mail. Ze vroeg hoe ze haar schrijfstijl kon ontwikkelen?

Ze kon niet wachten op de input van andere lezers.

Dus,

Heb je een vraag, anekdote, wens, spreuk, quote, idee of hulpvraag?
Mail dan naar vintagelein@hotmail.nl

Heb je een antwoord op een van de vragen?
Reageer dan onderaan het bericht.

A little Story A Day - I'll give it away - Spiegelbeeld

Het was stil om haar heen.
Ze bekeek haar spiegelbeeld
Samen waren ze één
Met haar werd lief en leed gedeeld

Hartstocht en passie
Verdriet en geluk
Maar, op sommige momenten
Ontbrak er een stuk

Dan vroeg ze haar Spiegelbeeld
Laat me nou eens weten
Hoe ik er voor zorg dat de mensen mij nooit
Zullen vergeten

Hoe geef ik mijn leven zin
En raak ik mijn twijfels kwijt
Ik sta er midden in
Help mij met deze strijd

Het Spiegelbeeld antwoordde niet
En wierp haar op zichzelf terug
Ze was weer alleen, met haar verdriet
En zag de lichtpuntjes niet

Dan schreef ze het op
Dit bracht haar in balans
Leven delen, dat is top
Iedereen verdient zo'n kans

Beschrijf je gevoel,
Volg daarbij je hart
Het geeft je een richting, een doel, en.....
Gedeelde smart is halve smart.