Ik ontving onderstaand berichtje als eerste reactie op mijn verzoek stukjes in te zenden. Corina stuurde me onderstaand bericht over het overlijden van haar moeder en de tijd die daarop volgde.
Dapper om het zo te beschrijven. Ik leef met haar mee. Jullie ook? Reageer dan onderaan dit bericht.
-o-
Hallo Marjolein,
De verwikkelingen die daarop volgden, zorgden ruim 1,5 jaar na mamma's overlijden voor een breuk met pappa. Hier had mijn toenmalige vriend een gote hand in gehad, maar ook dat wilde/kon ik niet zien. De toenmalige vriendin -van na mamma's overlijden- van mijn vader speelde daar ook een rol in (en dat zag pappa weer niet...)
Wel had ik een erg goed contact met mijn opa en oma, de ouders van mijn moeder, zij woonden 3 km verderop. Zij hebben mij altijd onvoorwaardelijk lief gehad en gesteund waar ze konden. Zij hebben ook contact gehouden met mijn vader zodat we toch min of meer op de hoogte bleven van elkaars wel en wee.
En in de donkerste periodes van mijn leven waren daar mijn poezen. Die hebben (eentje deed dat zelfs letterlijk) heel wat traantjes van mij gedroogd.... Inmiddels leven ze helaas niet meer maar zijn wel heel oud geworden.
2 jaar daarna lag ik in scheiding. Ik was kort na de breuk met pappa met mijn toenmalige vriend getrouwd. Op de bruiloft huilde ik al, wist ik inwendig al wat een fout ik maakte. Door een cursus reiki, 2 jaar later, vond ik mezelf als het ware weer terug. Ik werd mondiger (wat ik vroeger ook altijd was), en begon stukje bij beetje mijn eigen plekje te veroveren. Ook wilde ik weer contact met pappa zoeken, en dat leidde tot conflicten met mijn toenmalige man. Hij kreeg iets met een ander, en wat ik eerder in onze relatie wel gepikt heb, deed ik toen niet: er volgde een scheiding. Die ander, dat was tevens een goede vriendin van mij dus ik voelde mij dubbel bedonderd. Ik was toen 24.
Die scheiding heeft veel goeds gebracht. Ik had veel contact met (nu wordt het ingewikkeld) de exvriend van mijn ex's vriendin. Het was namelijk een stel van 2 huizen verderop, zo waren we ook alle 4 met elkaar bevriend geraakt. En omdat je in hetzelfde schuitje zit, allebei de "overblijvende partner", bespreek je veel. En langzaam veranderden onze gevoelens van vriendschap in liefde. Echte liefde, die nu al bijna 18 jaar duurt en sinds 2,5 jaar bevestigd is in een huwelijk. Ik ben zo gelukkig!
Ben is mijn steun en toeverlaat, laat mij in mijn eigen waarde en alles is bespreekbaar. Ik ben echt van een hel in de hemel gekomen. En, zelfs voordat we "verkering" kregen, heeft hij me naar mijn vader gebracht om te praten. Dus mijn relatie met mijn vader is ook alweer 18 jaar hersteld, waarvan de laatste 3 jaar zelfs superhecht (sinds hij van zijn toenmalige vriendin is gescheiden, gelukkig heeft hij nu een vrouw die echt goed bij hem past).
Mooi sprookje he? Mijn leven in een notedop. Met een happy end dus! Ik ben nu 42, zo oud was mamma toen ze overleed, maar ik ben "alive and kicking".
Natuurlijk zijn er nadat mijn leven met Ben begonnen is nog veel verdrietige dingen gebeurd (kind van zijn ex in huis gehad die ons later bedrogen heeft, overlijden schoonvader, overlijden opa en oma, depressie van Ben, ik overspannen na fusie op t werk....de dingen die ieder gezin vroeg of laat mee kan maken dus) maar samen sta je sterk he? En nu dan de verzorging van mijn schoonmoeder hier in huis, ook dat doen we samen. Ben werkt wel buiten de deur maar ik kan hem altijd bellen, als het nodig is. Maar ik ben zelfstandig gelukkig, en hij zegt dat ik een sterke vrouw ben, dat zal dan wel zo zijn he?;-)
En de poezen klinkt mss gek maar die hebben me ook door heel wat situaties heen gesleept (want echt, je vertelt niet alles aan je oma hoor). En later van mijn huidige man Ben, hij is echt mijn schat. En niet te vergeten: een vriend van "het groepje van de camping" waar mijn ex en ik, al voor mamma's overlijden, met mijn schoonouders kwamen. Met hem kon (en kan) ik altijd goed praten. Hele lange telefoongesprekken gevoerd. (in de tijd met mijn ex heeft dat tot grote ruzies geleid, hij was erg jaloers.) Nog altijd contact mee, nu samen met mijn man en zijn vrouw, erg leuk.
Ik heb inmiddels jou blog gelezen (en me als volger aangemeld, leuk!!!) want ik had alleen jouw oproep op Schrijven Online gezien. Maar na het lezen van je blog denk ik idd niet dat de band met jouw moeder slecht was. Je deed slechts, wat de meeste jongeren/pubers doen: je afzetten tegen de gewoontes van je ouders/moeder. Tuurlijk werd ik soms ook gek van de regels thuis, zoals op je 16e nog een bedtijd hebben...en niet meer dan 2 pilsjes mogen....kan er nu om lachen, haha. Maar op een of andere manier zag ik wel verschil in de persoon mamma (pappa ook trouwens) waar ik reuze lol mee en vertrouwen in had, en de opvoeder mamma, die streng kon zijn, ik kon dat los van elkaar zien.
En ik had hele jonge ouders (zij waren 22 en 25 toen ik geboren werd) dus waar andere moeders in bloemetjesjurken op t schoolplein kwamen, mijn moeder gewoon in spijkerbroek etc. Voor een feestje kon het wel een (vlotte) bloemetjesjurk zijn;-). Ik weet niet hoe het leeftijdsverschil met jouw ouders was, maar dat kan natuurlijk ook verschil maken.
Maar zo zie je dat na verdriet ook weer vreugde kan komen. En ook tijdens verdriet, kun je op andere punten vreugde voelen. Want net zoals ik bij pappa en mamma vroeger het onderscheid tussen "de persoon" en "de opvoeder" kon maken, kan ik gelukkig ook altijd verschillende emoties naast elkaar onderscheiden. Dus ondanks gemis van mamma, vreugde over de zoontjes van mijn boertje. Of zoals vlak voor mijn scheiding, als je in een hoekje zit te huilen en er komt een poes je tranen weglikken, en snorrend kopjes geven, dat geeft toch een weldadig gevoel waardoor je jezelf herpakt.
En dat is met schrijven ook belangrijk toch? Dat je je niet op 1 punt focust, maar alle facetten naast elkaar kunt beschrijven...
In elk geval, heel veel succes met je blog, ben erg benieuwd naar toekomstige stukjes (heb een paar oude al doorgelezen, leuk!)
en vriendelijke groeten,
Corina
Nou is een beetje uitgebreid verhaal geworden geloof ik. Sorry.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten