A Little Story A Day! I'll give it away

Flash Back


Een bliksemschicht, regen. Het hield maar niet op. Wat pastte dit weer bij mijn gemoedstoestand. Wat had ik veel om op terug te kijken. Ik weet nog dat ik mijn naam wilde leren schrijven, wilde horen tot de Cast van de kleuterklas. Een hoofdrol wilde ik. En die kreeg ik. Maar hoe zorg je ervoor dat je een leven lang een hoofdrolspeler blijft? Deze vraag zou ik mezelf nooit meer stellen...


Meer flash Back's : www.bol.com

A Little Story A Day! I'll give it away!

Namen


De namen die mijn ouders mij bij de doop gaven waren Johanna Maria. Ik heette naar de oma van vaders kant. Marjolein noemden ze mij. Trots was ik erop. Zo trots dat ik deze naam wilde leren schrijven. Daar moest God voor zorgen. Zo had ik bedacht. Met mijn kleurpotloden was ik aan het oefenen. Ik wilde immers graag tot de Cast van de kleuterklas toegelaten worden. Ik wilde hier een hoofdrol spelen. En om voor de hoofdrol in aanmerking te komen moest je in ieder geval naams-
bekendheid krijgen.

Meer namen: www.bol.com

-19-

Weekend Recipe: Through Chaos We Crawl

                           

Life Burns Cold! 

Food Burns Fat! 

My Vintage'Lein Weekend Bio & More Recipe!

Bio

Life Burns Cold is a melodic metalcore band from Rotterdam Netherlands and is founded by Walter and Dennis in may 2010. With the basic ideas for some melodic and brutal metal in mind guitar players were found in Vince (twister of truth) and Nickaa (grey dread). Martijn (K.K.E) joined us with the Low and heavy elements and L.B.C. was a fact. With 5 different guy's and different musical backgrounds our music can be discribed as melodic metalcore containing the usual breakdowns, blastbeats, shredding riffs and brutal vocals. Inspired by K.S.E., Parkway drive and Lamb of God mixed with our own personal ideas and skilss we blasted off and started to write songs. Between 2010 and 2011 the band did several shows on stages, venues and some local bars through the Netherlands and realy enjoined it with a great response, energy and enthousiasm from people watching us. Thanx for that!!! At this moment we are working on our debut MCD "through chaos we crawl" and our goal is to present it in may 2012. Meanwhile we are still doing shows and enjoining every moment of presenting our self as a band and what were up to! Thanx for visiting our myspace and if you have any questions or comments, please email us at: lifeburnscold@gmail.com

Ingredients

The weekend

A piece of agenda

An ounce of enthusiasm

A dash of curiosity

One teaspoon of time

And

One Grapefruit

Some Hot Chili Peppers

A Big Broccoli

Little bit of Oatmeal

And

A kind of My Space Music

Some Bio of Life Burns Cold

The preparation

Mix & Match for two days

Serving tips

Serve this dish everywhere! My Space, Facebook, Twitter, My Space etc.

Eat & believe te mix of:

Life Burns Cold & top-10- foods-that-burns-fat!

Have many nice weekends with this recipe. Look further on: Lifes Burns Cold

• T3

  Come in

  Come in Nijverdal, NETHERLANDS - 20:00

  • Reactie
  • Delen
  Ik gaIk wil gaan
• APR28

  Trappie af

  Trappie af Papendrecht, NETHERLANDS - 19:00

  • Reactie
  • Delen
  Ik gaIk wil gaan
• JUN9

  Heatpark Nieuwerkerk

  Heatpark Nieuwerkerk Nieuwerkerk aan den Ijssel,NETHERLANDS - 19:00

  • Reactie
  • Delen
  Ik gaIk wil gaan

A little Story a Day! I'll give it Away...

Onze straat!

Naast het gezonde fruithapje had ik ook vitamine D nodig, vond mijn moeder. Ze liet me dus 's middags voor de deur spelen. In "ons straatje". Dat was enorm veilig voor kinderen. Er was geen verkeer.

Mijn vader werkte bij Stichting Vogelenzang en kon daardoor dit mooie huisje dat omringd werd met bollenvelden in "ons straatje"huren. Ons straatje bestond uit jonge gezinnen met kleine kinderen. Ik speelde spinnetje in het web en bouwde aan een klein straatnetwerk. Het zat er al jong in.

Ik vond de kindjes uit "ons straatje"heel lief en beschouwde ze allemaal als mijn vriendinnetjes. Ze mochten  spelen met mijn poppen, krijtjes, ballen etc. Met mijn vlotte babbeltje en enorme glimlach wond ik de ouders van mijn vriendinnetjes om mijn vingers. Omdat ik alles at en niet zeurde kwamen ze zelfs dagelijks aanbellen om me te vragen een vorkje mee te pikken. Ik was immers zo'n goed voorbeeld. Als beloning mochten we dan na het eten nog even in "ons straatje spelen". Voor wat' hoort wat'. Dat had ik al jong door.

Zoals een braaf kind doet moest ik natuurlijk beloven wel in "ons straatje" te blijven. We mochten absoluut niet de echte straat op. Daarvoor moest eerst onderstaand boek worden aangeschaft:

De straat op ! Nu te bestellen bij: www.bol.com

-18-

A little Story a day - I'll give it away - 17 - Mindful

Het zintuig "voelen" was sterker ontwikkeld dan die van andere kinderen. Ik was gevoelig. Misschien wel overgevoelig. Later zouden ze dit "high sensitive" noemen. Het zou nog moeten blijken of dit stempel op mijn voorhoofd moest komen.

Al zo jong speelde ik in op en hield rekening met de gevoelens van anderen. Het was bijzonder. Zou daar de drang vandaan zijn gekomen om te kunnen lezen en schrijven? Zou ik daarin mijn eigen ik hebben gezocht? Zodra ik hele zinnetjes kon spreken vroeg ik mijn moeder al of God ervoor kon zorgen dat ik zou kunnen lezen en/of schrijven. Tot die tijd deed ik alleen mijn mond open voor gezonde fruithapjes. Je kunt daar niet jong genoeg mee beginnen, beloofde ik mezelf!

Bewust? Ja, ik denk het wel.

Mindful eten! Zo noemde ik het....
Nieuwsgierig? Klik even op bovenstaande link!

-17-

-17-

A little Story a day - I'll give it away (onverzadigbaar)

De zintuiglijke fase behoeft nog even de aandacht. Naast mijn talent voor voelen en zien was de tijd aangebroken mijn talent voor proeven verder te ontwikkelen. Toen wist ik nog niet dat dit later in mijn leven beloond zou worden met een vorstelijk overgewicht. Ik bleek namenlijk aardig onverzadigbaar. Proeven vond ik tot nu toe wel een van de leukste bezigheden.

Meer lezen over het thema "onverzadigbaar"? Klik hier!

-16-

A little Story a day - I'll give it away (glimlach)

Ik vond dus al die gezichten even mooi en reageerde op alle gezichten en/of uitdrukkingen op dezelfde wijze, glimlachend. Zou je elke reactie van iemand anders kunnen beinvloeden door het tonen van je eigen emotie?  Zou dat zo werken? Ik besloot dit uit te proberen en te blijven glimlachen naar wie dan ook, ervanuitgaand dat als ik maar hard genoeg mijn best deed ook dit zou lukken.

Wat stelde ik als tweejarige al hoge eisen aan mijzelf. Ik zou een lieve baby zijn die niet huilde en schreeuwde om aandacht. Daarbij kwam nu ook nog de eeuwige glimlach.

Noot:

Je kunt je glimlach ook verbergen! Lees meer:
Nicci French/De verborgen glimlach. digitaal en direct te downloden (€ 7,99)

-15-

A little Story a day - I'll give it away

Mama, Papa, ik sprak de woordjes uit. Ik kon wat praten maar nog niet communiceren. Ik wilde zoveel maar kon nog zo weinig. Ik wilde erbij horen, betrokken worden. Dit was de fase van zintuiglijke waarneming. Mijn ouders waren zo druk met mijn broertje dat ik mezelf  hiermee op hield.  Ik keek naar gezichten. Ik zag verschillen maar ook overeenkomsten. Ik zag emoties. Ik zag gekleurd en blank. Ik zag zelfs mooi en lelijk.
En toch vond ik al die gezichten zo mooi!

-14-

Er is meer geschreven over gezichten: 

Bestel bij  www.bol.com 

A little story a day - I'll give it away!

Ik was twee. En had er een broertje bij waar ik de hele dag tegenaan praatte met de woordjes die ik had geleerd. Arm kind. Vaak had hij bronchitus achtige klachten en moest hiervoor met mijn moeder naar het ziekenhuis. Ik deed mijn best de grootste woordenschat te krijgen die maar mogelijk was.

-13-

A little Story a day - I'll give it away

Met bevende vingers wreef ik nog eens over de enigszins verfrommelde foto. Dan weer keek ik naar mijn handen. Wat waren ze oud en vol lijnen. 


Tranen verwarmden mijn ijskoude wang.  Met een klein vintage zakdoekje dat voorzien was van geborduurde roosjes wreef ik ze weg. Ik dacht terug aan die eerste twee jaren van mijn leven. Die volledige afhankelijkheid. Die aandacht van mijn ouders. 


De warmte van de tranen deed me beseffen hoe koud ik was geworden. Hoe lang stond ik hier al?

-o-

A little Story a day - I'll give it away - 12

In deze twee jaar werd ik genoemd naar oma van vaders kant, gedoopt als Johanna Maria, enorm verwend als eerste kleinkind. Maar ook voorbereid op de komst van mijn broertje. Hoe konden mijn ouders dit doen? Het was toch zo heerlijk al die aandacht voor mij alleen. Ik voelde me zo veilig en geborgen met al die aandacht.

-12-

A little Story a day - I'll give it away - 11

Ik besloot te kiezen voor het laatste. Als een gehoorzaam lief, gedwee kind wilde ik leven. Mijn ouders kregen van mij de Mindfullness levensles. Ik eiste echte aandacht op. Ik leerde ze hierdoor zich meer bewust te zijn van hun gedachten waardoor zij meer invloed zouden krijgen op hoe je met anderen, maar ook met je kind om gaat.
Wat hebben ouders en kinderen veel invloed op elkaars leven!

-11-

A little Story a day - I'll give it away - 10

Mijn moeder kreeg kippenvel - Mijn vader gaf warmte - en ik? Ik kreeg mijn zin.

Mijn moeder kreeg kippenvel en de hele mikmak van het gehuil en deed precies wat mijn bedoeling was. Weg van thuis. Ze gaf me toen dus al mijn zin. Ze nam me mee naar het hertenpark in het Bloemdaalse bos, het Centrum van Haarlem, of gewoon op visite.

Mijn vader deed ook precies wat de bedoeling was, maar dan anders.
Op visite gaan vond ik  het mooiste wat er was. Ik ging van arm tot arm. Daar lag ik graag. Heerlijk veilig. Ook in de armen van mijn vader. Wij konden dit samen uren volhouden.  Als het maar naast de kachel was.

Hier begon het conflict in mij. Moest ik huilen om mijn zin te krijgen? Of moest ik zo lief zijn dat ze wel zouden begrijpen wat ik nodig had?

-10-

A little Story a day - I'll give it away - 9

Nog twee jaar enig kind.

Twee jaar zou ik de tijd hebben om alle liefde en aandacht te krijgen die maar wenselijk is. Dan zou een klein broertje mijn concurrent worden.

Nou, voor deze aandacht deed ik alles. Ik lachte naar wie het maar wilde en zorgde ervoor dat ik alleen maar huilde als we thuis waren. Want ik genoot van weg gaan. Liggend in mijn reiswieg op de achterbank van de auto (wat toen nog kon) of voorop in het fietszitje. Ik vond het allemaal even mooi. Als ik maar contact kreeg met wie dan ook en mijn grootste glimlach te voorschijn kon toveren.

-9-

A little Story a day - I'll give it away - 8

Veel knuffelen maakt blijde volwassenen!

Daar, in een rijtjeshuis tussen de bollenvelden in het Noorden van het land stond mijn wieg. De naturlijke zoete babygeur van net na de bevalling had plaats gemaakt voor de geur van Zwitsal. Het logo van de blijde baby op deverpakking had ook mijn moeder in dit marketingconcept laten geloven.

Daar lag ik dan. Te wachten op mijn eerste knuffels. Want, een baby die veel geknuffeld en getroost wordt groeit op tot een evenwichtig persoon met veel zelfvertrouwen zeggen ze.

-8-