Onze straat!
Naast het gezonde fruithapje had ik ook vitamine D nodig, vond mijn moeder. Ze liet me dus 's middags voor de deur spelen. In "ons straatje". Dat was enorm veilig voor kinderen. Er was geen verkeer.
Mijn vader werkte bij Stichting Vogelenzang en kon daardoor dit mooie huisje dat omringd werd met bollenvelden in "ons straatje"huren. Ons straatje bestond uit jonge gezinnen met kleine kinderen. Ik speelde spinnetje in het web en bouwde aan een klein straatnetwerk. Het zat er al jong in.
Ik vond de kindjes uit "ons straatje"heel lief en beschouwde ze allemaal als mijn vriendinnetjes. Ze mochten spelen met mijn poppen, krijtjes, ballen etc. Met mijn vlotte babbeltje en enorme glimlach wond ik de ouders van mijn vriendinnetjes om mijn vingers. Omdat ik alles at en niet zeurde kwamen ze zelfs dagelijks aanbellen om me te vragen een vorkje mee te pikken. Ik was immers zo'n goed voorbeeld. Als beloning mochten we dan na het eten nog even in "ons straatje spelen". Voor wat' hoort wat'. Dat had ik al jong door.
Zoals een braaf kind doet moest ik natuurlijk beloven wel in "ons straatje" te blijven. We mochten absoluut niet de echte straat op. Daarvoor moest eerst onderstaand boek worden aangeschaft:
De straat op ! Nu te bestellen bij: www.bol.com
Naast het gezonde fruithapje had ik ook vitamine D nodig, vond mijn moeder. Ze liet me dus 's middags voor de deur spelen. In "ons straatje". Dat was enorm veilig voor kinderen. Er was geen verkeer.
Mijn vader werkte bij Stichting Vogelenzang en kon daardoor dit mooie huisje dat omringd werd met bollenvelden in "ons straatje"huren. Ons straatje bestond uit jonge gezinnen met kleine kinderen. Ik speelde spinnetje in het web en bouwde aan een klein straatnetwerk. Het zat er al jong in.
Ik vond de kindjes uit "ons straatje"heel lief en beschouwde ze allemaal als mijn vriendinnetjes. Ze mochten spelen met mijn poppen, krijtjes, ballen etc. Met mijn vlotte babbeltje en enorme glimlach wond ik de ouders van mijn vriendinnetjes om mijn vingers. Omdat ik alles at en niet zeurde kwamen ze zelfs dagelijks aanbellen om me te vragen een vorkje mee te pikken. Ik was immers zo'n goed voorbeeld. Als beloning mochten we dan na het eten nog even in "ons straatje spelen". Voor wat' hoort wat'. Dat had ik al jong door.
Zoals een braaf kind doet moest ik natuurlijk beloven wel in "ons straatje" te blijven. We mochten absoluut niet de echte straat op. Daarvoor moest eerst onderstaand boek worden aangeschaft:
De straat op ! Nu te bestellen bij: www.bol.com
-18-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten