Soms kijk je met weemoed terug op vervlogen tijden (meer op bol.com)
Flash Back!
Eerst naar huis voor een kop koffie. Wat had ik veel om op terug te kijken en om over na te denken. Hoe kon het toch dat ik altijd iedereen altijd om mijn vinger wond. Ik kreeg als kind nooit tegengas. Ik wist met mijn glimlach zowel mijn vader als mijn moeder te bespelen.
Maar ook mijn vriendinnetjes op de basisschool. Nu ik weet hoe ziek een van mijn vriendinnen uit die tijd is bekruipt mij een soort schulgevoel. Waarom heb ik haar al die jaren uit het oog verloren? Waarom ben ik geen contact blijven houden. Hoeveel tijd is er nog om oude verhalen op te rakelen en ze met haar te delen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten